Twórcy zdecydowali się postawić głównie na opowieść policjantów prowadzących to śledztwo. Za tym idą określone konsekwencje, z których najważniejsza jest taka, że serial nie skupia się na psychice Ramireza, paradoksalnie stawiając głównego antybohatera z boku. Nie mamy wejścia w zbrodniczy umysł, nie mamy próby nakreślenia motywacji, brak tu np. opisu dzieciństwa mordercy, powiedzenia szerzej co go zmieniło w potwora. Parę wzmianek o kuzynie, który miał na niego zły wpływ to za mało. Nie wiem, może chodziło o to, by nie gloryfikować tej obrzydliwej postaci, ale szczegółowy opis nie musi zaraz być gloryfikowaniem. Większa ilość informacji o samych morderstwach i o ich sprawcy powinna być postrzegana jako szerzenie wiedzy oraz jako ostrzeżenie. Tymczasem tego zabrakło.


Mimo tej wady, i tak jest to bardzo dobry materiał. Potrafi rzeczowo opowiedzieć o pracy policjantów, ich chęci złapania zwyrodnialca. Jest to też film obnażający fatalną jakość pracy części służb mundurowych w tamtym okresie. Pokazuje skalę zaniedbań jakie popełniono, a których brak mógł przyczynić się do szybszego ujęcia Ramireza, a co za tym idzie, ocalenia kilku istnień. Niektóre momenty są tu dość emocjonalne. To bardzo dobrze, bo to pokazuje jaki wpływ miały czyny Ramireza na prowadzących śledztwo oraz na lokalną społeczność, jak bardzo zaburzone zostało ich życie i poczucie bezpieczeństwa. To poruszające.

Patrząc na "Polowanie na seryjnego mordercę" całościowo, trzeba przyznać, że ten miniserial ma dobre tempo, odcinki są raczej dość wyważone i rozplanowane w taki sposób, żeby stale utrzymywać zainteresowanie widza. Liczę, że Netflix w podobnym (lub może nieco bardziej wnikliwym) stylu zrealizuje kilka kolejnych dokumentów o "seryjnych".