Dylana, nie Geldofa. Ale ogólnie Ray Charles też zrobił robotę swoją partią

Geldofa Geldofa... Przed samym nagraniem powiedział kilka słów, które odpowiednio "nastroiły" gwiazdy, narysowął im przed oczami kilka wstrząsających obrazów i sprawił, że skupili się na zadaniu. Geldof wcześniej zrobił coś podobnego - Band Aid nagrali 'Do they know it's christmas time' - od tego właśnie między innymi wziął sie pomysł na We are the world. Był zresztą aktywistą, wielokrotnie był w Afryce z pomocą, podobnie jak Harry Belafonte, który też był w nagraniu.

Może mi umknął na początku, bo potem już się na Dylanie skupili.

Właśnie zaproszenie Geldofa, było przebłyskiem geniuszu, bo to jego opowieść o tym, jak wygląda głód w Afryce sprowadziła niejako artystów na ziemię i pomogła Quincy'emu nad nimi zapanować. Któryś z narratorów mówi, że to przypominało pierwszy dzień w przedszkolu i dopiero po słowach Geldofa dotarło do artystów, po co się tam zjawili.
Bob Dylan był legendą, ale wokalnie wcale się nie popisał. I jako jedyny wygląda na nagraniu, jakby był tam za karę albo przez przypadek.

Głosu nie ma, ale chyba dał z siebie tyle, ile mógł. To raczej introwertyk. Covery jego piosenek niemal zawsze są lepsze niż oryginał.

Dylan rzeczywiście był tam jakby za karę. Bo to nie jego bajka. Wokół plejada - dziś powiedzielibyśmy - celebrytów, a pomiędzy nimi on, poeta. Zupełnie inne światy. Ale co mógł, to dał od siebie. Tak jak i pozostali.
Jednak - moim zdaniem - to właśnie wizja Quincy Jonesa i słowa Boba Geldofa natchnęły wszystkich, żeby stworzyć to, co udało się stworzyć.

Tak, obecnie już noblista, ale widać było jak bardzo jest osobny i chyba nie wszedł za bardzo w bliższe relacje.

Polecam oddzielny dokument o tym legendarnym producencie dostępny na neflixie pt. "Quincy". Być może już widziałeś, a może nie