Scenariusz powstał przy współudziale Corbeta z Moną Fastvold, inspirowane luźnym przekładem noweli Jean-Paula Sartre’a o tym samym tytule oraz na powieści "Mag" Johna Fowlesa.
Niezwykle piękna muzyka Scotta Walkera, choć nie pasująca do filmu i nie uderza w emocje.
Koronkowa robota scenografa i kostiumologa z płynącymi artystycznymi kadrami.
Zjawiskowa dbałość o szczegóły z hybrydą gatunkową : dramat, horror, thriller historyczno - polityczny.
Dyktatorek z obrazu van Dycka/Damien z "Omen'a" wykrzykuje ;"Nie wierzę już w modlitwę!" i rozpoczyna się kalejdoskop obrazów, przeplatających kadry czarno - białe i kronikę filmową przegranych wojny 1914-1918 oraz zwycięstwo koloru dążącego do traktatu wersalskiego. Dyplomata, żona kosmopolitka i jednocześnie zamknięta w wierze protestanckiej i katolickiej rozdzierana wewnętrznie pokusami, namiętnościami, moralnością i globusem...uroczy synek, który rozpoczyna śmiertelnie poważną grę, manipulację, wdraża zalążek zła, przybiera różne formy, które progresem wciela i testuje na najbliższych, rodzicach, guwernantce , służbie...by móc narodzić się Wodzem.
Narodziny zła, co jest przyczyną, gdzie zaczyna jest początek, jak zapobiec i jak hydrze w kołysce głowę ukręcić...na to pytanie reżyser niestety nie odpowiada, choć zamysł był.
Tom Sweet w roli Prescotta powala sugestywnością, naturalnością, dominacją, manipulacją w najczystszej postaci zła.